රජතුමාට නිකමෙක් කුණුහරපෙන් බැනලා !

රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික කටයුත්තකට රටට ඇතුල් වෙන විදෙස් රටක නායකයෙක්ගෙ ඔලුවට තුවක්කුවකින් කෙළලා අරින එකෙක් අපිට වීරයෙක් වෙද්දි, අපේ රටේ ‘හොඳ’ ජනාධිපතිට කුණුහරපයක් කියන එකෙක් අපිට දුෂ්ඨයෙක් වෙනවා.

ඒක තමා අපේ ශිෂ්ඨත්වය, සභ්‍යත්වය.. හැදියාව

රජ්ජුරුවන්ට කුණුහරපෙන් බනිනවද එහෙම?

අපි දැනගන්න ඕන අපේ තැන ඉන්න

රජතුමා කොච්චර අවලම් වැඩ කලත්, ඒවාට අවලම් වැඩ කියන්න හොඳ නෑ…

රජතුමා කොච්චර පොන්න වැඩ කලත් ඒවාට පොන්න වැඩ කියන්න හොඳ නෑ.. නෑ..

රජතුමා ගමරාල කෙනෙක්ගේ භූමිකාවයි ජනාධිපතිතනතුරේ භූමිකාවයි තේරුම් ගන්න තරම් බුද්ධියක් නැති ගොං වහන්සේ කෙනෙක් වුනාට එතුමාට ගොං වහන්සේ කියන්න හොඳ නෑ. නෑ..නෑ..

රජතුමා රාජ්‍ය පාලනය සම්බන්ධ තීරණ පත්තරෙන් දැනගන්න, රටට වඩා පක්ෂය ලොකු කරගත්ත, පඹ ගාලක පැටලුන කොයිතරම් කාලකණ්ණි පිස්සු *කන්නෙක් වුනත් එතුමට එහෙම කියන්න හොඳ නෑ..නෑ.නෑ..නෑ

“රජතුමෙනි.. සොරි.. ගමරාළතුමෙනි.. ඔයා හරීම.. නරක සමනලයෙක් !”

පලාත් සභා මන්ත්‍රීකෙනෙක්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී කෙනෙක්, ඇමති කෙනෙක් හෙම සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්ට කුණුහරපයෙන් ඔහොම කතා කලොත් එදාටත් ඔය ඉක්මනින්ම ඌවත් අල්ලලා හිරේ දායි මයෙ හිතේ..

ඒක නං මට ඉර හඳ වගේ විස්සාසයි

මොකද අපි ජීවත් වෙන්නෙ අශිෂ්ඨත්වය ඉදිරියේ අකුරටම නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙන රටකනෙ…හා නැද්ද?

පොඩ්ඩක් නික..මට වගේ නිකන්ම නිකන් හිතල බලන්න.

වෙන වෙලාවට ක්‍රියාත්මක නොවෙන නීතියක් මෙවෙලේම අකුරට ක්රියාත්මක වෙන එකෙන් හිතෙන්නෙ නැද්ද මේක සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් සහ ජනාධිපති කෙනෙක් අතර ප්‍රශ්නයක් නෙමේ..

මහජනතාව සහ පාලකයො අතර ප්‍රශ්නයක් කියල..

මේකෙන් පාලකයා දෙන්නෙ මැසේජ් එකක්. ඒ මැසේජ් එක තමයි නීතිය කියන්නෙ ඌට ඕන වෙලාවට ඌට ඕන විදියට ඌට ඕන අයට විරුද්ධව පාවිච්චි කරන්න තියෙන අවියක් කියන එක..

ඒ අවිය නියම එල්ලයට නියම වෙලාවට ඉලක්ක වෙන්නෙ අනිත් පැත්තෙ සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් ඉද්දි විතරයි..

අනිත් පැත්තෙ ඉන්නේ වෙන එකෙක් නම්, ඒ කිව්වෙ බලය තියෙන එකෙක් නම්.. එතනදි නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමේදී පොඩි කන්ඩිෂන් බලපානව.. කාලගුණ තත්වය, වාතයේ අර්ද්‍රතාවය, කාමර උෂ්ණත්වය.. ඔය  ඔක්කොම සලකලා බලලා හිත නොරිදෙන ඇඟ නොරිදෙන විදියට ඉස්පිරිතාල පහසුකම් හෙම එක්කයි ලාවට වගේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කෙරෙන්නෙ.

ඔය බැනපු මනුස්සයා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී කෙනෙක් වෙලා.. ඔහොම බැන්නෙ වෙන කෙනෙක්ට නම්.. දවස් දෙක තුනකින් සීන් එක අමතක වෙලා ගිහින් මෛත්‍රීගේ ආණ්ඩුවට පැනලා ඇමතිකමකුත් ගන්න තිබ්බා..

කියනවට නිකන්.. නික…මට හිතන්න.. හිතල බලන්න

බොරුද කියල?

ප/ලි – 

එක,

රජීව් ගාන්ධි රටට පැමිණීමේ හරි වැරැද්ද වෙනම කාරණයකි. මිනිස්සු අකමැති නිසා රජීව් ගාන්ධිගේ ඔලුවට තුවක්කුවෙන් ගහන එක නිවැරදි නම්, හෙට රටෙන් බහුතරයක් මෛත්‍රීට අකමැති වුනොත් හෙට හවසට අරූම කුණුහරපෙන් වීඩියෝ එකක් ගහලා අප්ලෝඩ් කිරීම නිවැරදි විය යුතුය.

දෙක,

මේ සම්බන්ධව නීතිය කුමක්ද කියා දනිමි. නීතිය ඉදිරියේ තීරණය වෙන්නේ යමක හරි වැරැද්ද නොව යමක නීත්‍යානුකූලද නැද්ද පමණක් බවත් සඳහන් කරමින් සටහන අවසන් කරමි.

දෙබස්

පිං කාරයා – රැඩිකල් වෙන්න කියල අම්මව වුනත් වටේ යවන පො*නයො එක්ක කොහොමද බං අපි අපේ සංස්කෘතිය රැකගන්නෙ?

පව් කාරයා – රැඩිකල් වෙන්න හදන උන් එහෙමද ආයිබෝං? මම දන්න විදිහට බුදුහාමුදුරුවොත් ඒ කාලේ තිබ්බ සමාජ ක්‍රමයේ හැටියට සෑහෙන රැඩිකල් අදහස් තිබ්බ කෙනෙක්.. ඒ කියන්නෙ උඹ කියන විදියට බුදු හාමුදුරුවොත්… එක්කො ඕන්නෑ !@#$%^&*

—–

පිං කාරයා – උඹ දන්නවාද උඹ මේ විරුද්ධ වෙන්නේ අවුරුදු දෙදාස් පන්සීයක සාඩම්බර ඉතිහාසයක් තියෙන ප්‍රෞඪ ජාතියක අභිමානයට බව.

පව් කාරයා – නෑ බං. මම මේ විරුද්ධ වෙන්නේ ප්‍රෞඪ කියල කියන ඉතිහාසයක් කරේ තියාගෙන උදේ හවහ කයිවාරු ගැහිල්ල නිසාම තමාගෙ වර්තමානය නැතිකරගත්ත මෝඩයෝ ටිකකගේ මෝඩ ආතල් එකකට..

—–

පව් කාරයා – දරුවෙක් කුඩා කාලයේදී මහණ කිරීම ළමයාගේ අයිතිවාසකම් උල්ලංඝනය කිරීමකි.

පිං කාරයා – මේ කතාවට සම්පුර්ණ වශයෙන්ම විරුද්ධයි. දෙමාපියන් දරුවාගේ කැමැත්තෙන් මිසක අකමැත්තෙන් මහණ කිරීම සිදු කරන්නේ නැහැ.

පව් කාරයා – වයස අවුරුදු 18ට අඩු ළමයෙක්ට සිය කැමැත්තෙන් විවාහ විය හැකිද? බැයි නම් ඒ ඇයි?

පිං කාරයා – දැන් තියෙන නීතියේ හැටියට විවාහ වීම තහනම් වුවත් ඕනෑම අයෙක්ට තම අභිමතය පරිදි විවාහ විමට හැකි විය යුතුයි.දෙමාපිය කැමැත්තෙන් හෝ තමා ස්වකැමැත්ත පරිදි විවාහ විය හැකියි..ඔබ පවසන පරිදි දරුවන්ගේ ස්වකැමැත්තට වැට බැද ඇත්තේ කවුද?,ලාංකාවට සුද්දාගෙන් ආපු නිතිය නොවේද?

පව් කාරයා – නබි තුමා වයස අවුරුදු 9ක ළමයෙක්ව කැමැත්ත ඇතිව හෝ නැතිව විවාහ කර ගැනීම හරිද?

පිං කාරයා – ඔබලාට හැකි එකම දෙය නම් බොරුවක් අල්ලගෙන බුදු දහමට ගැරහීම පමණි.නමුත් බුදු දහම විද්‍යාවටවත් බොරු කියා ඔප්පු කරලීමට නොහැකි වන ලදී..බුදු දහම පිරිසිදු දහමකි කවුරුන් මොන තර්ක ගෙනාවත් බුදු දහම වැට්ටිය නොහැකි බව තරයේම මතක තබාගන්න.

පව් කාරයා – @#$%^&*()(*&^%$^*&*^

—–

පිං කාරයා – “ඇඟේ දුවන්නේ සිංහ ලේ. අන්තවාදීන් රටින් පන්නලා ආගම්භේද නැති රටක් හදන්න ඕනි ! මේක සිංහල රට !”

පව් කාරයා – “එහෙනම් ඔබතුමාත් සිංහ ලේ ටික අරං රටින් යන්නැයි ලෑස්තිය මහත්තයො?”

—–

පව් කාරයා – බුදු දහමට අනුව යුද්ධ කලාට කමක් නැද්ද?

පිං කාරයා – කමක් නෑ. මොකද බුදු දහමයි රාජ්‍යය පාලනයයි කියන්නෙ දෙකක්. බුදු හාමුදුරුවො කවදාවත් උන්වහන්සේ ගේ ධර්මයෙන් රාජ්‍යපාලනයට බාධා කලේ නෑ. අත දැම්මේ නෑ.

පව් කාරයා – අනේ ශෝයි. කොච්වර හො‍ඳඳ? එහෙනම් අපිත් බුදු හාමුදුරුවො කලා වගේම උන්වහන්සේගේ ධර්මය රාජ්‍යය පාලනයට ගාව නොගෙන ඉමුද? මොකද බුදු දහමයි රාජ්‍යය පාලනයයි කියන්නෙ දෙකක් නෙ.. නේද?

පිං කාරයා – අම්මට හු*න්න කැ* හම්බයා. තොපි හිතුවා මදි එන්.ජී.ඕ සල්ලි අරන් බුදු දහම විනාශ කරන්න එන්න. බුදු දහම රාජ්‍ය පාලනයෙන් වෙන් කරන්න හදන උන් අවජාතක කාලකණ්ණියො යකෝ… දැනගනියව් !! පට්ට ගහනවා තෝව ඇහේ ඉඳන්.. පරයා..

පව් කාරයා – ඒ කියන්නේ බුදු දහම රාජ්‍යය පාලනයට ගාව ගන්න ඕනෑ නෑය කියලා හිතන උන් එහෙම උන් ද? එතකොට උඹ කියන විදියට බුදු හාමුදුරුවොත්….. එක්කො ඕන්නෑ.. @#$%^&*()(*&^%

—–

ඔන්න ඕමයි උනේ 😉

වීරයා මැරිලා..පිය සටහන් මැකිලා..

දක්ෂතාවය යනු එකකි. තවෙකෙක්ට ඊර්ෂ්‍යා කිරීම යනු එකකි.

අද්විතීයත්වය යනු එකකි. තවෙකෙක්ගේ සාර්ථකත්වය නොරිස්සීම තවත් එකකි.

අසමසම වීම යනු එකකි. තවකෙක් ගේ වෙනස් අදහස් දරා ගැනීමට නොහැකි බව තවත් එකකි.

අසාහය වීම යනු එකකි. විවේචන ඉදිරියේ මාන්නයෙන් ඔලුව ඉදිමුවා ගත් උද්දච්ඡ බක පණ්ඩිතයකු සේ හැසිරීම තවත් එකකි.

ඕනම අයකුගේ දක්ෂතාවය ඇගයීමට අප පසුබට නොවන්නේ අප තුළ කුහකත්වයක් නොමැති නිසාද දක්ෂයා දක්ෂයා ලෙස හඳුනා ගෙන ඒ සත්‍යට මුහුණ දීමට අපට හැකියාව  ඇති නිසාද විය හැකිය.

අප මහා දක්ෂයෝ නොවිය හැක, අද්වීතීයයෝ නොවිය හැක, අසමසමයෝ නොවිය හැක, අසාහයයෝ නොවිය හැක. අප එසේ යැයි අප විසින් අපව හඳුන්වා ගන්නේද නැත.

එහෙත් අන් අයගේ විවේචන දරා ගැනීමට නොහැකි, අන් අයගේ හැකියාවට ඊර්ෂ්‍යා කරන, අන් අයගේ කකුළෙන් අදින අසමසම හැකියාවකින් යුක්ත වූවෙක් සිටියි නම් ඇත්තටම එය මහත් අවාසනාවකි. ඔහුගේ හැකියාවට වඩා ඒ නොහැකියාව ගැඹුරුය. එම අඩුව ඔහුගේ දක්ෂතාවය ලැබීමේ වාසනාවට වඩා අවාසනාවක්ය.

මේ කියන්නේ සිය ලේඛන හැකියාවෙන්, ත්‍රීව විචාරයන්ගෙන්, නොසැලෙන විවේචනයන්ගෙන් සයිබරය ආලෝකවත් කල සයිබර් ක්‍රියාකාරිකයකු ගැනය. බ්ලොග් රචකයකු ගැනය. බ්ලොග් කලාව ආලෝකමත් කල බ්ලොග් සංස්කෘතියේ පුරෝගාමියෙක් ගැනය.

අප ඒ කාලයේ පටන් ඔහුගේ ලිවිලි රස වින්දෙමු. ඔහුගෙන් ඉගෙන ගත්තෙමු. ඔහු තුළින් ලිවීමට ප්‍රබෝධයක් ලදිමු.

ඒ කාලය තුළද ඔහු තුළ දක්නට තිබූ ඔහුගේ හැකියාවටත් වඩා ලොකු ඉගෝව නොසලකා හැරියෙමු. ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොව, ඔහු ප්‍රකට කල දක්ෂතාවයට අප ඇලුම් කල නිසාවෙනි.

නමුත් දැන් බ්ලොග් ලිවීමට නැවතීමේ තිත තබා ඇති ඔහු මුහුණු පොතේ තම සැබෑ ප්‍රොෆයිලයෙන් සැරිසරමින් එකල ඔහු කලාක් මෙන් වර්තමානයේ සයිබරයේ ක්‍රියාකාරීවන ක්‍රියාකාරීන්ව හෑල්ලුවට ලක් කිරීම දිගින් දිගටම කරන ආකාරයක් දක්නට ලැබුනි.

කාලයක් තියුණු ලෙස ඔහුගේ අදහස් ප්‍රකාශනයේ නිදහස භාවිත කරමින් බ්ලොග් ලියූ ඔහු හිටිහැටියේම යම් හේතුවක් නිසා සිය බ්ලොග් අඩවිය මකා දැමූ බව දන්නෝ දනිති. එය ඔහුගේ නිදහසය. ඒ සියල්ල අපට ප්‍රශ්නයක් නැත. නමුත්, දැන් ඔහු අන් අයගේ අදහස් ප්‍රකාශනය මහත් ප්‍රශ්නයක් කරගෙන ඇත. ගැටළුව ඇත්තේ එතනය.

ඔහු තව දුරටත් සයිබරයේ ක්‍රියාකාරී නොවීම ඔහුගේ තීරණයකි. අප එයට ගරු කල යුතුය. විටින් විට ආපසු ලියන්නැයි අහිංසක ඉල්ලීම්ද කලද ඔහු ලිවීම නැවැත්වීමට ගත් තීරණය අප ප්‍රශ්නයක් කර ගත්තේ නැත.

ඒවගේම අපගේ ලිවීම ඔහුට ප්‍රශ්නයක් කර නොගත යුතු බවද අකමැත්තෙන් වුවද සඳහන් කල යුතුය.

මන්ද, කලක් සයිබර් ලේඛනයේ පුරෝගාමියෙකු වූ ඔහුට නොවැටහුනාට නිහඬව සිටීමට වඩා හැකි පමණින් හඬක් නැඟීම, කතා කිරීම, ලිවීම, බංකුවේ එහා පැත්තේ හිඳගෙන සිටිනා නාඳුනන මිනිසා සමඟ සංවාදයක යෙදීම වටිනා බැවිනි.

සංවාදය, සාකච්ඡාව, අදහස් හුවමාරුව සහ හිංසාව අතර තේරීමක් ඇති යුගයක පළමු විකල්පයට යාම දෙවැන්න වැළකීමට සුදුසුම ක්‍රමය වන බැවිනි.

ඒ සාකච්ඡා සිදුවන්නේ ඒසී කාමරයක ටයි කෝට් දමාගෙනද, තේ කඩයක ප්ලේන්ටියක් රස විඳින ගමන්ද.. ඒ අදහස් ලියවෙන්නේ සිගරට් කොළයකද, නිකන් පොත් පිංචකද, සයිබරය තුළද, සිළුමිණ පත්තරේටද කියන එක එතරම් වැදගත් නොවන්නේ එබැවිනි.

ප/ලි – පළමුව, 

අදාල පුද්ගලයා කවුරුන්ද යන්න දන්නෝ දනිති. මෙහිදී ඔහුගේ නම සඳහන් නොකලේ සයිබරයේ ඔහු පතල නමින් පැමිණ මේ සටහනට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට නොහැකි බව දන්නා නිසා ඉන්  ඔහුට වන අසාධාරණය ගැන සිතා මිසක වෙන හේතුවක් නිසා නොවේ. 

දෙවනුව,

මේ ලියා තිබෙන්නේ මගේ අතිජාත මිත්‍රයා මාලොන් සමරේ ගැන නම් නොවේය. ඌ එදත් මගේ බොක්කය, අදත් මගේ බොක්කය, හෙටත් මගේ බොක්කය. මේ කියන්නේ කවුරුන් ගැනද කියා දන්නෝ දනිති. කරුණාකර නොදන්නෝ එක එකා ඈඳාගෙන උපකල්පනයන් නොකරන්න.

ආරාධනා

හවස් යාමයේ හිතුනා සින්දුවක් අහන්න.. තනියෙම ඉන්න නිස්කලංක වෙලාවක මුලින්ම ඔළුවට එන්නෙ ගෙදර තියෙන එකම එක සීඩී එකක් !

“සඳ හොරෙන් හොරෙන් හොරෙන් බලා
වලා රොදක සැගවිලා.. 
අපේ මියුරු පෙම් කතා අසා සිටිනවා
අසා.. සිටිනවා…”

ඒ කටහඬ..ඒ ගායනය.. ඒ සංගීතය..

ෂාහ්.. සින්දු කියන්නෙ ඒවලට අප්පා…

ඒ සංගීතයට පුළුවන් අමිහිරි තනිකමට මිහිරියාවක් එක් කරන්න

“හදාගන්න ඕනි ප්ලේන්ටියක්..” මගෙ හිත මටම කියා ගත්තා

හිත එක තැනක තියා ගන්න පුළුවන් කාටද? සින්දුව අහන ගමන් ප්ලේන්ටිය හදන අතරේ සුපුරුදු පරිදි කල්පනාවෙ අතරමං වෙනවා

“පරණ දේවල් වලට පරණ නිසාම හොඳයි කියන එක ලෙඩක්. ඒකෙන් වෙන්නෙ ඇත්තටම හොඳ පරණ දේවල් වලට හොඳයි කියන එකේ තියෙන වටිනාකම නැතුව යන එක. බොහෝමයක් පරණ සින්දු, ඇත්තටම හොඳයි..”

“රසය සාපේක්ෂයි.. හොඳ සාපේක්ෂයි”

මගෙ හිත මා එක්කම තර්ක කරනවා

“රසය සාපේක්ෂයි.. ඇත්ත. ඒත් හැමෝටම ඇති මේක හොඳටම හොඳයි කියල කියන්න පුළුවන් ගීත”

“ඔව්, යමක් විඳින්න ඒක සාපේක්ෂ වෙන එක ප්‍රශ්නයක් නෙමේ”

මගෙ හිතත් එක්ක මම ම කරන මේ කතාව ඉවර වෙන කතාවක් නම් නෙමේ

ප්ලේන්ටිය හරි.. දැන් අඩු එක දෙයයි..

පත්තු කරගත්තා සිගරට් එකත්.. දිගා වුනා පුටුව දිගේ

“මින්දද හීසර වැදී සැළෙන හද, 
නංවන දුක්‌ ගී ඔබට ඇසෙනවද, 
නන්දන මල් අතුරා ඇති යහනට, 
කන්ද කපා පායන් රන් පුන් සඳ”

සමහර ගීත අහද්දි අපට දැනෙනවා පරිපූර්ණත්වයක් ගැන හැඟීමක්. ඒ කියන්නේ මේ ගීතය මීට වඩා හොඳ වෙන්න විදියක් නැහැයි කියන හැඟීම. අංගසම්පූර්ණයි කියන හැඟීම…

පරිපූර්ණ කිසිවක් නැති ලෝකයක, පරිපූර්ණත්වය ගැන සංකල්පයම විකාරයක්. ඒත්, ඒ සංකල්පය විකාරයක් නොවෙන්නෙ කලාව කියන තැනදි විතරයි කියල මට හිතෙනවා

හැමවිදියකම පරිපූර්ණත්වය ගැන තියෙන සංකල්ප, යෝජනා වලට වෛර කරන මම ගීතයක තියෙන පරිපූර්ණත්වයට ආදරෙයි.. මට ඉවසන්න පුළුවන් ඒ පරිපූර්ණත්වය විතරයි

ඒ හඬවල් වලට.. ඒ සංගීතයට තියෙනවා මනුස්ස හදවතක් වෙනම ලෝකයකට ගෙනියන්න හැකියාවක්..

ප්ලේන්ටිය.. සිගරට් එක.. අමරදේවගේ කටහඬ.. කේමදාසගේ සංගීතය.. හැන්දෑව.. තනිකම..

“කවුද කියන්නෙ දිව්‍යලෝකයෙ යන්න මැරෙන්නම ඕන කියල?” මම මටම කියාගන්නව

නිවී හැනහිල්ලේ තනියෙම, තමාට අනුව පරිපූර්ණ ගීයක් අහද්දි දැනෙන හැඟීම.. වචනයෙන් විස්තර කරන්න බෑ..

“ජීවිතයේ තනිමංසල අතරමං වෙලා
හුදෙකලාව සුසුම් හෙළන හදවත සනහා
අතීතයේ ගිලිහී ගිය සතුට රැගෙන යළි වඩින්න
ආ…රා..ධ..නා
ආ…රා..ධ..නා”

ඔව්
ඒ
ඒ හැඟීම….

චචනයෙන් විස්තර කරන්න බෑ

Islam is so beautiful, u will not understand !

A friend of mine once told me this,

“Islam is so beautiful.. u will not understand ! Take some time and read the authentic books u will understand !”

I replied,

“..Is it so beautiful that once I become a Muslim I will justify stoning a human being to death ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will try to justify A grown man having sex with a 9 year old child?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will believe that every one who disagree with me will go to hell and suffer for eternity and be perfectly okay with it ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will think that Women are inferior to men ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will deny the right of others to have sex, get married and love each other just because their sexual orientation is different from mine?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will live my life according to a book written by someone else?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will cease my reasoning and honest thinking and sacrifice it for faith, which by
definition believing things without evidence ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will trust some one else’s judgement than my own ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will think it is right to strike the woman I love just because she happened to disagree with me?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will respect a book, a land, or a concept more than I respect emotions of sentient creatures ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will think killing animals for food it ethical and perfectly fine ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will accept that I’m just a puppet of a divine experiment, and I have to obey, follow and worship a divine being unconditionally to gain eternal happiness ?

Is it so beautiful that once I become a Muslim I would understand that even if I obeyed your God my consciousness will exist for eternity because even the thought of it horrifies me. And I will have to be fine with it ? Because that will be denial of my right to end my existence.

Is it so beautiful that once I become a Muslim I will lose the thing I value mostly in my whole fucking existence, My FREEDOM ??

Why do you say Islam is so beautiful. Yes, I don’t understand.

Thanks but no thanks Bro..I’m fine just the way I am”

අල්ලා නමඳින්න පාර වැසීම

ඕනෑම පුද්ගලයෙක්ට තමන් කැමති ආගමක් ඇදහීමට නිදහස තිබිය යුතුය. ඒ වෙනකෙක්ගේ නිදහසට
බාධාවක් නොවන අයුරින්ය. පුද්ගලයෙකුට ආගමක් ඇදහීමට සහ තමන් කැමති ආගමික වතාවත්වල යෙදීමට ඇති අයිතියට සමාන අයිතියක් තවත් පුද්ගලයෙකුට ආගමක් නොඇදහීමට සහ ආගමික වතාවත් වලින් වෙන්ව සිටීමටද ඇත.

මීට දවස් කිහිපයකට පෙර යම් පිරිසක් විසින් සිය ආගමික වතාවත් පාරක් මැදට පැමිණ සිදු කිරීම නිසා එම සිද්ධියේ හරි වැරැද්ද ගැන කතිකාවතක් ඇති විය.

එම පිරිස මුස්ලිම් පිරිසකි. දැනගන්නට තිබෙන පරිදි පුද්ගලික අවකාශයක කල නොහැකි ජුම්මා නැමදුම නමින් හඳුන්වන ඉස්ලාම් ආගමික නැමදුමක යෙදීමට පල්ලියේ ඉඩ මදි වීමය මේ සිද්ධියට හේතු වී ඇත්තේ.

පිරිස මුස්ලිම් වීම, ජුම්මා නැමදුම පල්ලියේම සිදුකල යුතුවීම, පල්ලියේ ඉඩමදි වීම යන කාරණා මෙහිදී අනදාලය.

යම් පිරිසකට තමන්ගේ ආගමික වතාවත් වල යෙදීමේ යම් ගැටළුවක් හෝ අපහසුතාවයක් තිබේ නම් එය ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්නයකි. එය ඔවුන් විසඳා ගත යුත්තේ අනෙක් මිනිසුන්ට බාධාවක් නොවන අයුරිනි. මෙහිදී මෙම පිරිස තෝරාගෙන තිබෙන්නේ තනිකරම ආත්මාර්ථකාමි විසඳුමකි. මන්ද, ඔවුන් මුහුණ දුන් ප්‍රශ්නය විසඳා ගන්නට කියා මොවුන් කර ඇත්තේ ප්‍රශ්නය විසඳීම නොව, අහක සිටිනා මිනිසුන් මතද සිය ප්‍රශ්නය පැතිරවීමය.

ආගමික වතාවත් හේතුවෙන් මේ රටේ මිනිසුන්ගේ ජනජීවිතයට සැලකිය යුතු මට්ටමක බාධාවක් ඇති වූ පළමු අවස්ථාව මෙය නොවේ.

අපට කොහේ ගියත් ආගමය. ඔක්කෝටම වඩා ලොකු ආගමය. අනෙකාගේ නිදහසටත් වඩා ලොකු අපේ ආගමික ආතල් එකය. ඒ අපේ හැටිය. එනිසා අපට මේ මුස්ලිම් පිරිස වෙත පමණක් ඇඟිල්ල දිගු කල නොහැකිය. සිද්ධි වශයෙන් එළියට පැමිණියද මේවා සංස්කෘතික කාරණාය. අපේ දුර්වලකම්ය.

කෑමේ බීමේ සිට ජනතාව පාලකයන් පත් කර ගැනීම දක්වාද පාලකයන් ජනතාව පාලනය කිරීම දක්වාද අපට වැදගත් එකිනෙකාගේ ආගම්ය. ඕනම දෙයක් ආගමික සළුවකින් ඔතා පැමිණේ නම් අපි ඕනම පරිප්පුවක් කන්න සූදානම්ය.

“අරගොල්ලොත් කරන්නෙ.. අපි විතරයැ?”

සියල්ලන් තමන්ගේ ඒ විකාරරූපී ක්‍රියා සාධාරණීයකරනය කරන්නේ එසේය. කවුරුන් හෝ ඒවා ප්‍රශ්න කල විට කරන්නේ වෙනකෙක් වෙත ඇඟිල්ල දිගු කිරීමය. හොරෙන් සීනි කෑ සහෝදරයන් දෙදෙනෙක්ගෙන් මව ප්‍රශ්න කරද්දි වරදින් බේරීමට යයි සිතා එකෙක් එනෙකාට ඇඟිල්ල දිගු කරන්නාක් මෙනි.

මෙම සිද්ධියට පක්ෂව අදහස් දක්වන්නන්ගේ ප්‍රධානතම තර්කය නම් පෙරහැරවල්, දන්සැල්, තොරණ් වලට පාරවල් අවහිර වන බවද එනිසා මෙවැනි සිද්ධි නොසලකා හැරිය යුතුබවය.

එම කතාව සම්පූර්ණයෙන්ම සත්‍යක් නොවේ. කිසියම් අවස්ථාවක පාරක් වැසීමට උවමනා නම් අදාල පාර්ශව නීතිය ඉදිරියට ගොස් නීත්යේ අවසරය ලබා ගත යුතුය. යමක් නීත්‍යානුකූලව කරන්නේ එසේය. අනෙක, පෙරහැරවල් තියෙන්නේ අවුරුද්දට සැරයක් පමණි. පාරවල් මැද තොරණ් ගසන්නේ නැත.

එමහින් කෙරෙන්නේ බෞද්ධයන්ගේ ක්‍රියා මත සුදුහුණු ගෑමක් නොවේ. කවුරු කලද වැරැද්ද වැරැද්දමය. කිසිම හේතුවක් නැතිව බෞද්ධ ආතල් එකක් නිසා නුවර පාරක් දවස් 365ම වසාගෙන සිටින බව මෙහිදී අපට අමතක කල නොහැක.

පෙර සඳහන් කලා සේ ආගමික වතාවත් වල යෙදීම වරදක් නොවුවද තමන්ගේ ආගමික විශ්වාසයන් හෝ ඇදහිලි හෝ වතාවත් නිසා ජනසමාජයක එදිනෙදා කටයුතු වලට බාධාවක් වනවා නම්, එය ගැටළුවකි.

හැමදාම වැරදි කරමින් නිදහසට කාරණා ලෙස අනෙක් අයගේ වැරදි දැක්වීම රටක් වශයෙන් සිදුකලා දැන් ඇතිය. මුස්ලිම් රටවල සියලු දේට වඩා ආගමික වතාවත් වලට මුල් තැන දෙන බව අපි දනිමු. මෙහිදී මා මිත්‍රයෙක් පැවසුවේ එරටවල් වලදී පාරවල් අවහිර කරගෙන යාතිකා කරන අවස්ථාද ඇති බවයි.

වුන දේ වෙලා ඉවරය. නීතිය විසින්ද එම අවස්ථාවේ කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක් ගෙන නැත. කෙසේ හෝ මෙවන් දේ නැවත සිදුනොවන බවටද සිදුවුවහොත් නිසි පරිදි නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතු බවද පැහැදිළි කරුණකි.

රටක් වශයෙන්, ජාතීන් වශයෙන් ආගමේ සීමා, වෙනත් මිනිසුන්ගේ ජීවිත වලට බාධා කිරීමේ සීමා ගැන අවබෝධයක් ඇති කරගැනීම වැදගත්ය.

බොහෝ දෙනා කතා කරන ආගමික සහජීවනය යනු කුමක්ද කියා මා හරියටම දන්නේ නැත. කුමක් වුවද ආගමික සහජීවනය යනු “මම වැරදි කරද්දි උඹ සද්ද නැතුව හිටිං උඹ වැරදි කරද්දි මම සද්ද නැතුව ඉන්නම්” යනුවෙන් එකිනෙකා සමඟ සම්මුති වලට එළඹීම නොවේ.

ලයික් දැමිල්ල

අනේ ඔය යන ගමන් මටත් ලයික් එකක් දාගෙන යන්න.. ලයික්..ලයික්..ලායි..ක්..ලා..ආ…ආ..ඊ..ඊඊඊ…ක්

අප සියල්ලන් දන්නා වත්පොතේ ‘ලයික්’ බොත්තමෙන් සිදුකරන්නේ යම් පෝස්ටුවකට හෝ ඡායාරූපයකට අපගේ කැමැත්ත පළකිරීම වුවද ඒ කැමැත්ත පළකිරීමට තිබෙන ලයික් බොත්තමේ තේරුම් බොහෝමයකි. පහත ඇත්තේ ඉන් කිහිපයකි. පාඨකයන් සතුව වෙනත් තේරුම් ඇත්නම් කමෙන්ට් තීරුවේ සඳහන් කිරීමට මැලි නොවන්න.

අනංග ලයික් – තමා ප්‍රිය කරන ගැහැණු ළමයාට ඇති කැමැත්ත ඇගේ මූණට ගොස් පැවසිමට කොන්ද පණ නැති කෙනෙක් වේ නම් ඇය පෝස්ට්/ෆොටෝ එකක් දමනා තුරු ගල්ඉබ්බෙක් සේ බලා හිඳ පෝස්ට් එක දැමූ පළමු තත්පරයේම දමනා ලයික් අනංග ලයික් නම් වේ. තමා යමෙකුට හිතෙන් ලව් කරනා බව හැඟවීමට මෙම ලයික් වර්ගය යොදාගත හැක.

බලෙන් ලයික් – මේ වර්ගය බොහෝ විට භාවිතා කරන්නේ ගැහැණු ළමුන්ය. තමාගේ ෆොටෝ එකක් අප්ලෝඩ් කල පසු එවෙලේම ලොග් අවුට් වී ගෙදර ඉන්නා අනිත් උන්ව ඇදගෙන විත් උන්ට කියා බලෙන් දමා ගන්නා ලයික් වර්ගය ‘බලෙන් ලයික්’ නමින් හඳුන්වයි. මීට අමතරව දුරකථන ඇමතුම් මඟින් සහ ෆේස් බුක් මැසේජ් මඟින් තම මිතුරු මිතුරියන්ගෙන් බලකොට මෙම ලයික් වර්ගය ලබා ගත හැක.

පණ්ඩිත ලයික් – මෙලෝ යකෙකුට නොතේරෙන මහප්‍රාණ පෝස්ට් එකක් දුටු විට එය ඔබට තේරෙන බව සියල්ලන්ට පසක් කර දී ඔබ මහා පඬියෙකු බව අන් අයට හැඟවීමට මෙම ලයික් වර්ගය යොදාගත හැක. (අවැසි නම් ‘100%ක් එකඟයි සහෝ’ වැනි කමෙන්ටුවක් දැමීමෙන් ඔබගේ පඬිකම වඩාත් තහවුරුවේ)

මිත්‍රශීලී ලයික් – මෙම ලයික් වර්ගය තමා යමෙක් ගැන ඇති කුළුපග බව හැඟවීමට යොදාගතහැක. තමාගේ යාලුපිට් එක වැඩි කර ගැනීමට නම් මිතුරා දමන ඕනෑම මන්දබුද්ධික පෝස්ටුවකට හෝ සඟ දැමූ රිලාමොටෙකු සේ සිටින ඕනෑම ෆොටෝ එකකට වුවද නොපැකිල ලයික් කිරීමට අමතක නොකරන්න.

රැල්ලට යන ලයික් – යම් පෝස්ට් එකක් බුකියේ හැමෝම හිටු කියා ශෙයාර් කිරීම නිසා හෝ හිටු කියා ලයික් කිරීම නිසා තමාද ලයික් කිරීම මේ නමින් හඳුන්වනු ලැබේ.

අනේ සුවීට් ලයික් – බල්ලෝ/පූසෝ/හූනෝ/හැකරැල්ලෝ/මීමින්නෝ/මල්/පාසි/පෙඳ වැනි ෆොටෝ වලට කෙල්ලන් දමනා ලයික් මේ නමින් හැඳින්වේ.

පැණි ලයික් – සාමාන්‍ය ගැහැණු නමකින් හෝ ‘මෝඩ එළුච්චි’ වැනි නමකින් ඇති ප්‍රරොෆයිලයකින් අප්ලෝඩ් වන ඕනෑම පෝස්ට් එකක් හෝ නාද්දි, කද්දි, බොද්දි, රෙද්දි ගසා දමන ඕනෑම ෆොටෝ එකක් වටා ඇඹලයෝ සේ රොක් වෙමින් දමන ලයික් පැණි ලයික් නම් වේ.

බලු ලයික් – තමා සමඟ ඇති ප්‍රේම සම්බන්ධය නවතා දැමූ එක්ස්-පෙම්වතිය පසුපස බල්ලෙක් සේ යන පොරක් නම්, ඒ කෙල්ලගේ ෆොටෝ වලට ලයික් දමා ‘කවදාවත් නැ අපි හමු වන්නේ ..මට යන්නට බැ මතකෙන් ඔබගේ ‘ යන පණිවිඩිය ලබා දීමට බලු ලයික් වර්ගය භාවිත කල හැක.

අමතක නැති ලයික් – තමා කාලයක් හමුනොවූ මිතුරෙක්ට ඔහු/ඇය ගැන තවමත් තමාට අමතක නැති බව හැඟවීමට මෙම ලයික් වර්ගය ප්‍රයෝජනවත් වේ.

අපි ගේම නෑ ලයික් – කාලයක් තිස්සේ බුකියේ මරාගත්ත සතුරෙක් වේ නම්, හෝ හිත යටින් තරහා බුකියේ යමෙක් වේ නම් ඔහුගේ පෝස්ට් වලට ලයික් දමා ශේප් න්‍යාය අනුගමනය කිරීමෙන් “අපි ගේම නෑ” යන මැසේජ් එක දීම උදෙසා මේ ලයික් වර්ගය භාවිතා වේ.

උඹට එකයි මට එකයි ලයික් – මෙම ලයික් වර්ගය වැටෙන්නේ සහයෝගයෙන් ගසා ගන්නා නොනිල ‘ පිටකසා ගැනීම්’ නැමැති ගිවිසුම් යටතටය. උඹ මගේ ඒවට ලයික් දාහන්, මම උඹේ ඒවට ලයික් දාන්නම්.. යනු ඒ ගිවිසුම වේ. දෙතුන් වතාවක් ක්‍රියාත්මක කල පසු දිගටම පවත්වාගෙන යා හැක

කට උත්තර නැති ලයික් – බුකියේ ඇතිවන විධද්ද, අතිපණ්ඩිත, බරපතල සංවාද වලදි අනෙකා විසින් තමාට කටඋත්තර නැති වන සේ දිග හෑල්ලක් කොටා පෝස්ට් එකක් දැමූ විට “මම ලයික් එකක් දැම්මා. පස්සේ උත්තර දෙන්නම්” කියා සොයා ගත නොහැකි සේ අතුරුදන්වී සිය ආත්මගරුත්වය බේරා ගැනීම උදෙසා මෙම ලයික් වර්ගය භාවිත කල හැක.

හැමෝටම ලයික් – කිසිම හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිව හැමෝගෙම හැම මළදානෙටම ලයික් දැමිල්ල ‘හැමෝටම ලයික්’ නමින් හැඳින්වේ.

සිරා ලයික් – මේ සියල්ලටම අමතරව තමා යම් දෙයක් ඉගෙනගත්, සැමට ප්‍රයෝජනවත්, මින් පෙර නොසිතූ අලුත් අදහසක්, හිතට වැදුන සිරා පෝස්ට් වලට දමන ලයික් හඳුන්වන්නේ මේ නමිනි

මෙහි සඳහන් වන්නේ ලයික් දැමීම මිස ලයික් ගැනීම ගැන නොවේ. ලයික් ගැනීම මීට වඩා සෑහෙන සංකීර්ණය. එය පසුවටය. 😉

ඇඳ ළඟ බණ පිරිත් ගීතිකා යාතිකා

“ශුද්ධාත්මෙනි.. ශුද්ධාත්මෙනි.. වඩින් ශුද්ධාත්මෙනි….”

ඒ මීට සති කිහිපයකට කලින් පාස්කු දවස් වල පල්ලියේ ගීතිකා දාලා තිබ්බ හැටි. ගමටම ඇහෙන්න. 

අද පෝය.. එකෙම අනිත් එක.. ගමටම ඇහෙන්න බණ/පිරිත් දාලා.

මේක දැන් පන්සල්, පල්ලි, මුස්ලිම් පල්ලි ඔක්කෝටම පොදු කාරණාවක් වෙලා.

මේ ගැන ඒ අයගෙන් ප්‍රශ්න කලොත් ඕකට සාධාරණ උත්තරයක් තියෙයි කියල හිතන්න අමාරුයි. මොකද ගොන් තකතීරු වැඩක් බුද්ධිමත් උත්තරයකින් සාධාරණීයකරනය කරන්න බැහැනෙ. පිරිත් බණ, ගීතිකා යාතිකා අහන්න කැමති අයට ඒ සිද්ධස්ථාන ඇතුලට ගිහින් ඒවා අහන්න පුළුවන්කම තියෙද්දි ඇයි තම තමන්ගෙ ගෙවල් වලට වෙලා ඉන්න ගමේ අනෙක් මිනිස්සුන්ට තමාගේ ආගමික වතාවත් බලෙන් අස්සවන්නේ කියන එකට දෙන්න බුද්ධිමත් උත්තරයක් තියෙයිද?

ඕකෙන් යම් මට්ටමකට තමාගේ ආගමික අධිකාරී බලය පෙන්නන බව ඇත්ත. ඒත් මේ ලවුඩ්ස්පීකර් රෝගය දැන් අපේ සංස්කෘතික ලක්ෂණයක් වෙලා කියලයි පේන්නේ. ආගමික යාතිකා ගමටම ඇස්සවීම ඒකේ එක කොටසක් විතරයි.

ඊයේ උදේ බස් එකේ ගමනක් යන්න වුනා. බස් එකේ දාලා ටීවී එකක්. ටීවී එකේ සංගීත ප්‍රසංගයක්. සංගීතයට කෙල්ලෝ නටනවා. (ඇත්තටම ඒවට නැටුම් කියන්න බැහැ. ව්‍යායාම කරනවා කිව්ව නම් වඩාත් නිවැරදියි) මහ දවල් පිච්චෙන තරමට රස්නෙ, බස් එකේ කට කපලා සෙනඟ, පාර පුරා ට්‍රැෆික් එක, ඒ අස්සේ බස් එක දෙවනත් වෙලා කණ පැලෙන්න සංගීතය. අන්තිමට බස් එකෙන් බහිද්දි ඔලු කැක්කුම හැදිලා බහින්න වුනේ.

බස් එකේ ගියත්, විවාහ උත්සවයක් වුනත්, මොකක් හරි සැමරුම් උත්සවයක් වුනත් රතිඤ්ඤ දාලා, බෙර ගහලා රටටම ලෝකෙටම ඇහෙන්න සමරන සංස්කෘතියක් අපට තියෙන්නෙ.

අනිත් මනුස්සයාට බලෙන් සින්දු අස්සවන, බලෙන් බණ අස්සවන, බලෙන් ගීතිකා අස්සවන, අපේ සතුට සහ භක්තිවන්තකම අනිත් මනුස්සයාට බලෙන් පෙන්නන සමාජක්‍රමයක ජීවත් වෙන මිනිස්සු අපි

පොඩ්ඩක් හිතන්න තමන් නිදාගන්න යදද්දි අල්ලපු ගෙදර මනුස්සයා කණ ළඟට ඇවිත් සින්දු කියනවා කියල, නැත්නම් පන්සලේ හාමුදුරුවෝ ඇඳ ගාව ඉඳගෙන මහ හයියෙන් කණට කරල පිරිත් කියනවාය කියලා.. අන්න ඒ වගේ දෙයක් අනුමත කිරීමක් තමයි අපි මේ සමාජයක් වශයෙන් කරන්නෙ

අලුත උපන් බිළිඳෙක්, විවේකය අවශ්‍ය වයසක මවක් පියෙක්, නින්ද අවශ්‍ය රෝගියෙක්, මහන්සි වෙලා රාජකාරි කරලා පහුවදා උදේ ආපහු වැඩට යන්න උදෙන්ම නැගිටින්න බලාපොරොත්තුවෙන් නින්දට යන මනුස්සයෙක්…

මේ හැමෝගෙම සාමාන්‍යය ජීවිත අවුල් වියවුල් කිරීමක් කරන්නේ ඔවුන්ගේ ජීවිත අස්සට බලෙන් රිංගන්න යාමෙන්.

මනුස්සයෙක්ට පුද්ගලික අවකාශයක් (Personal Space) තියෙනවා, තියාගන්න අයිතියක් තියෙනවා කියන එක තේරුම් ගත යුතුයි ශිෂ්ඨ සමාජයක ජීවත් වෙන ශිෂ්ඨ මිනිස්සු විදියට

තමාගේ ආතල් බලෙන් අනිත් මිනිස්සුන්ගෙ ඇඟේ ගහන එක සංස්කෘතික ලක්ෂණයක් වෙලා තියෙනවනම් එතන පැහැදිළිවම අවුලක් තියෙනවා. එතනින් පෙනෙන්නේ අනිත් මනුස්සයාගේ ජීවිතයට තමාට අතදාන්න පුළුවන් සීමාව ගැන සමාජයක් විදියට අපේ තියෙන අනවබෝධය. වෙනත් මනුස්සයෙක්ගේ නිදහසට ගරුකිරීමක් ඒ නිදහස තේරුම් ගැනීමක් ගැන සමාජයක් වශයෙන් අපේ තියෙන නොසැලකිල්ල.

ඔලුව කැක්කුමක් හැදිලා ඇඳට වෙලා නිදාගෙන ඉද්දි ගෙදර කවුරු හරි ටීවී එක සද්දෙන් දැම්මොත් ඒක අඩු කරන්න කියලා කේන්තියෙන් කෑගහන අපි සමාජයක් විදියට මේ සමූහ වශයෙන් කරන ශබ්ද දූෂණයක් ඉවසන්න පුරුදු වෙලා. එහෙම ශබ්ද දූෂණය කරන එක සාමාන්‍යය දෙයක් වෙලා තියෙනව වගේම ඒක ඉවසන එක සාමාන්‍යකරණය වෙලා තියෙන එකත් පැහැදිළි අවුලක්.

අනෙකාගේ නිදහසට ගරු කරන, අනෙකාට බාධාවක් නොවී ජීවත් වෙන්න දන්න ශිෂ්ඨ මිනිසුන් බවට අපේ ඊළඟ පරම්පරාවවත් පත් කරන්න නම් මේවා වෙනස් විය යුතු දේවල් කියන අදහසවත් මේ පරම්පරාව මෙහෙයවන වැඩිහිටියන්ගේ සිත්වල ඇති වෙන්න ඕන

යාලුවෝ – I කොටස

කසුන්, ධනුෂ්ක, ලහිරු..මගේ මිතුරන් නොවේ.

අප අතරේ තිබුනේ මිතුදමට එහා ගිය බැඳීමකි. ඒ බැඳීම කෙසේ හඳුන්වන්නටද කියා එදා දැන නොසිටියෙමි. අදටත් නොදනිමි.

‘එකම ජාතියෙ පිස්සො එකට සෙට් වෙනව බං’.

අපි අපි ගැන හිතුවේ එහෙමය.

දුකේදීත් සැපේදීත් අපට හිටියේ අප විතරය. අපෙන් එකෙකුගේ ගෙදරක තියෙන බණකට, මරණයකට, දානයකට, උත්සවයකට කලින් දා අප පස් දෙනාම ඒ ගෙදරය. ගෙදර අස්සක් මුල්ලක් නෑර සුද්ද පවිත්‍ර කිරීම, වත්ත උදළු ගෑම, කුණු එකතැනක ගොඩ ගහල පිච්චීම, තීන්ත ගෑම, ඔක්කෝම වැඩ කලේ අප අපම මිසක වෙන කවුරුවත් නොවේ.

හවස්යාමේ ඇඟේ පතේ මහන්සිය ඇරගත්තේ අපම අමාරුවෙන් සල්ලි එකතු කරල ගන්නා ගල් බෝතලයයි බයිට් එකටයි පින් සිද්ධ වන්නටය.

“තනිවෙන්නට මගේ ලොවේ පුරුදු පාළුවෙන්
රැගෙන යන්න කුමරියෙ ඔබෙ සුවඳ මා ලඟින්”

පළමු වීදුරුව හිස් වන්නටත් මත්තෙන් ඒ ඇහැන්නේ දනා ගේ හඬයි. වික්ටර්, ටී.ම්, ගෙන් පටන්ගෙන කපුගේ, ක්ලැරන්ස් හරහා සාජ්ජය අවසන් වන්නේ ජිප්සීස්, ඇන්ටන් ජෝන්ස්ගෙනි.

එකල අප ජීවිත කැරකුනේ පාසල, නිවස, පොත, කෙල්ලෝ හා බෝතලය වටාය. ඉන් එහාට අපට ජීවිතයක් නොවීය.

මම මතකය ඔස්සේ අතීතයට ගමන් කරමි.

බස් ස්ටෑන්ඩ් එක..තෝසේ කඩේ..පන්තියේ අන්තිම පේළිය..

මම නැවතී ඔරලෝසුව දෙස බැලුවෙමි. උපකාරක පන්තිය අහවර වන්නේ දවල් 2.30 ටය. නමුත් තවමත් අපට නිවෙස් බලා පිටත් වීමට වෙලාව නොවේ.

“හැබැයි කස්සෝ අදත් උඹ කෙල්ල එක්ක කතා කලේ නැත්තන් තොගෙ අඬු කඩනව තුන්දෙනාම එකතුවෙලා”

“හරි හරි. අද අනිවා කතා කරනව. ඇණයක් නොවී හිටින්. ඒකිගේ ක්ලාස් ඇරෙනවනේ පහමාර වෙද්දි. තව ටික වෙලාවයිනෙ”

පැය තුනකට වැඩි කාලයක් චාටර් කකා රස්තියාදු වෙන්නට සිද්ධ වෙලා තියෙන්නේ කසුන්ගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය වෙන්නට නියමිත ‘ඇය’ එන තුරු බලා හිඳින්නටයි.

වෙලාව 4.21යි. තව පැයකටත් වඩා තියෙනව. මගුල !

“මචන් දනා, අතේ සල්ලි ඉතුරු වෙලා නැද්ද. තව සිගරට් එකක් ගහන්න”

“නෑ බන්, ගෙදර යන්න ගානට තියෙන්නෙ. ලයියා උඹ ගාව තියෙනවද?”

“කීයක් අඩුද? ඉඳා.. ඉක්මනට අරන් වරෙන්”

මේ ටියුෂන් නගරයේ අප සිව්දෙනා කරක් ගසා නැති තැනක් නැති තරම්ය, ලබා නොමැති අත්දැකීමක් නැති තරම්ය. පාසැලයි පන්තියයි අතර දෝලනය වූ අපේ ජීවිත එකිනෙකාගෙන් තොරව ගත වූ වෙලාවක් නැති තරම්ය.

“සුදු පරවි රෑන සේ පියාසලා
පාසැල(ටියුෂන්) නිමවී යොවුන් කුමරියන්”

“කස්සා, අන්න කෑල්ල එනවා. යමං යමං”

කස්සා ඉස්සරහ දොරින් බස් එකට ගොඩවිය. ලයියා, දනා, සහ මම පිටිපස්සෙන් ගොඩවී හැකි තරම් බස් එකේ ඉස්සරහට තල්ලු වෙවී ඇවිත් නැවතුනේ බසයේ මැද හරියේය.

“දනා, අද නම් කස්සා කෙල්ල එක්ක කතා කරයි වගේ. ඌ කෙල්ල ළඟමයි ඉන්නෙ බං. පට්ට ඈ”

ලයියාගේ සතුට කෙල්ල ඌට වැටෙන්න යනව වගේනෙ බොල !

අප ආදරය සොයා අත පතා පස්සෙන් ගිය කෙල්ලන් ගණන අපටවත් නොගිණිය හැකි තරම්ය. ඒවායින් බොහෝමයක් වයසේ වැරැද්දට විනෝදය නිසා වුන දේවල් වුවද හදවතට දැනුන ගැටිස්සියෝ සිටියේ නැතුවාද නොවේ. කෙසේ හෝ අප අතරෙන් මුලින්ම ජයග්‍රහණය කරන්නට යන්නේ කසුන්ය. අප අතරෙන් මුලින්ම පෙම්වතකු වන්නට යන්නේ කසුන්ය…

“කතා කරහන් යකෝ”

ලයියා කසුන්ට හැකි තරම් කට ඇරගෙන කියන්නේ ගොළු භාෂාවෙනි.

කෙල්ල බසයේ හිටගෙන ජනේලයෙන් ඉවත බලාගෙනය. කසුන් හරියටම ඇයගේ පසුපසය.

“අද නම් වැඩේ හරි”, මම සිතුවෙමි.

“අඩේ අරූ මොකක්ද කියන්න හදනව නේද අපිට”

“ඔව් ඔව්”

“ඇහැන්නේ නෑ යකෝ, හයියෙන් කියහන්”

අපි කෑගැසුවේ සද්දේ නොඇහෙන්න ගොළු බාසාවෙනි.

කස්සා තටඹයි..

“කියහන් යකෝ”

කසුන්ගේ මුවින් නික්මෙන්නේ කුමක්ද කියා අපට තේරෙන්නේ නැත.

මූ මොකක් කිව්වත් අනිවා කෙල්ලට ඕක ඇහෙනවා. ඇයි යකෝ අපි ඉන්නේ බස් එකේ මැද්දේ, මුගේ කට තියෙන්නේ කෙල්ලගේ කණ ළඟ !

අවසානයේ කසුන් රහසින්, බසයටම ඇහෙන සේ අපට ඔහුගේ ජාතික ප්‍රශ්නය ඉදිරිපත් කලේය

“මචන්, සිගරට් ගඳ එනවද දන්නෑ”

“ගොන් හරකා”

අප තුන්දෙනාම අත් ඔලුවේ ගසා ගතිමු.

මතුසම්බන්ධයි….

බුදුන් ; ගැහැණියක් නොවන්නේ ඇයි?

මෙය නිතර ඇසෙන ප්‍රශ්නයකි.

මුලින්ම තේරුම් ගත යුත්තේ ලෝකයේ තේරුමක් ඇති ප්‍රශ්න සහ තේරුමක් නැති ප්‍රශ්න යනුවෙන් ප්‍රශ්න වර්ග දෙකක් ඇති බවයි. මෙවැනි ප්‍රශ්න වැටෙන්නේ ඉන් දෙවැනි කොටසටය. එනම් තේරුමක් නැති ප්‍රශ්න ගනයටය.

මිනිස් ඉතිහාසයේ මුල පටන් පිරිමියාට යටත්ව අඩු අයිතිවාසකම් ලැබූ ගැහැණියට සම අයිතිවාසකම් ලැබීම ගැන කතිකාවත් ඇති වී තිබෙන වර්තමානයේ ලෝකයේ ප්‍රධාන ආගමක් වන බුදුදහම තුල ගැහැණියට ලබා දී ඇති තත්වය ගැන කියවෙන මෙවන් ප්‍රශ්න සාකච්ඡා කිරීම තේරුමක් නැති දෙයකි.

වෙනත් වචන වලින් කියනවා නම් ඉස්ලාම් ආගමේ ගැහැණියට දී ඇති තැන, කතෝලික/ක්‍රිස්තියානි ආගම් වල ගැහැණියට දී ඇති තැන සාකච්ඡා කිරීම තේරුමක් ඇතත් බුදුදහම තුළ ගැහැණියට ඇති තැන ගැන සාකච්ඡා කිරීම තේරුමක් නැත.

කොටින්ම බුදු දහම ගැන කොහෙත්ම ප්‍රශ්න නොකරන තරමට හොඳය. ප්‍රශ්න කරනවා නම් ඒ අය අනාදිමත් කාලයක සිට පැවත එන බුදුදහම හා බැඳුන අපගේ සංස්කෘතියට හා පුරුෂාධිපත්‍යයට එරෙහිව කුමන්ත්‍රණය කරනා බටහිර එන්.ජී.ඕ වලින් මූල්‍ය ආධාර ලබන ස්‍තීවාදීන් වැනි සමාජයේ මිනිසුන්ගේ මනස දූෂණය කරනා කාලකණ්ණි බටහිර ගැත්තන්ය.

පෙරළා ප්‍රශ්න ඇසීම බටහිරින් පැමිණි පරයන්ගේ ලක්ෂණයකි. බටහිර රටවල ජනමාධ්‍යවේදීන් විසින් දේශපාලකයන් ප්‍රශ්න කරයි. ජනතාව විසින් ජනමාධ්‍ය සහ පාලකයන් දෙකම ප්‍රශ්න කරයි. මාධ්‍ය, ජනතාව පාලකයන් සියල්ලන් එකතු වී ආගම්/දර්ශනයන් ප්‍රශ්න කරයි. පරයන්ගේ හැටි එහෙමය. ගරු කල යුතු දේ නොකල යුතු දේ උන් නොදනිති.

අපේ කම යනු ගරුකටයුතු අයවලුන් කියනා ඕනෑම දෙයක් එහෙයි කියා පිළිගැනීමය. අපේ කම යනු රජවරුන් වැනි පාලකයන් අපගේම මුදල් වලින් ගත් වාහන වලින් රූං ගා යද්දි උන්ට ඉඩදී කාණු වලට බැසීමය. අපේ සිරිත හාමුදුරුවරු බණ කියද්දී අසා හිඳ අවසනදී සාධු කාර දීම මිස ප්‍රශ්න ඇසීම නොවේ. ධර්ම සාකච්ඡාවලදී ප්‍රශ්න ඇසුවත් පිළිතුරු දීමට පහසු ෆුල් ටොස් ප්‍රශ්න පමණක් යොමු කල යුතුය (සැ;යු – ක්‍රමය නොදන්නා අය දොරමඬලාව රූපවාහිනි වැඩසටහන මෙහෙයවන්නා නිරීක්ෂණය කොට ඉගෙන ගන්න)

මා මේ පුල පුලා කියන්නේ එක දෙයකි. එනම් බුදුදහම ඉලක්ක කරමින් අමාරු ප්‍රශ්න නොඇසිය යුතුය. අසනවා නම් ඒ අසන්නේ කාලකණ්ණි නැහැදිච්ච අමනයන්ය.

එසේ ප්‍රශ්න නොඅසා සිටින්නට නොදත් කාලකණ්ණි නැහැදිච්ච අමනයන් සිටියි නම් මේ පිළිතුර ඔවුන් වෙතය..

“ගැහැණියකට බුදු විය නොහැක්කේ ඇයි?”

පෙර කී පරිද්දෙන් මෙවැනි ප්‍රශ්න මොළේ කලඳක් ඇති අය අසනා ප්‍රශ්න නොවේ.

බුදුවීමට සැපිරිය යුතු ප්‍රධාන කාරණා අතරට පුරුෂ ලිඟුවක් තිබීම සහ යෝනියක් හා/හෝ තන් දෙකක් නොතිබීම යන කාරණා ඇතුලත් විය යුතු බව ඕනෑම මොළයක් තිබෙනා අයෙක් දන්නා කරුණකි.

බුදුවීමට පෙරුම් පිරීමට හෙවත් බුදුකමට ඇප්ලයි කිරීමට මූලික ලෙස පුරුෂ ලිංගයක් තිබේ දැයි පරීක්ෂාකර බැලිය යුතු බව නොදත් මුග්ධයන් විසින් ස්ත්රීන්ට වාසි සහගත තත්වයන් ඇති කිරීමේ අරමුණින් “ගෑණියෙක්ට ගෑණියෙක් වීම නිසාම බුදුවෙන්න බැරි ඇයි?” වැනි තේරුමක් නැති ප්‍රශ්න අසයි (එම වාක්‍යයේ ‘තේරුමක් නැති ප්‍රශ්න’ වාක්‍ය ඛංඩය වැදගත්ය. අවධානය යොමු කරන්න).

අප කියන ආකාරයට සිටීමට එකඟ වන ගැහැණුන්ට මෙපමණ කාලයක් තිස්සේ ඉතාම වටිනා ‘ගෙදර බුදුන්’ පට්ටමක් ලබා දීමට අපි කටයුතු කලෙමු.

ගැහැණුන් එයින් සෑහීමකට පත් වීමට ඉගෙන ගත යුතුය. ගෙදර බුදුන් පට්ටම ලබා දුන් පසු මොවුන් හදන්නේ තුන්ලොවටම බුදුවන්නට නොහැක්කේ ඇයි කියා අසන්නටය. ලද දෙයින් සතුටු වීම උතුම් ගුණාංගයක් බව කුඩා කල සිටම අපගේ වැඩිහිටියන් අපට ඉගැන්වූ කාරණයකි. එවැනි ගුණාංගයක් වත් නොමැති ගැහැණුන් කෙසේ බුදුවන්නද?

ගැහැණියකගේ වගකීම ගෙදරට වී ළමයෙක් හදාගෙන, බතක් උයාගෙන, ගෙදර වැඩක් පලක් කරගෙන සිටිනු විනා බුදුවීමට යාම නොවේ.

සමාජයේ සිටිය යුතු ආකාරය, හැසිරිය යුතු ආකාරය මෙපමණ කාලයක් තිස්සේ යස අගේට අප ගැහැණුන්ට කියා දුන්නා සේ බුදුවීමෙන් පසුව සත්‍ය අවබෝධ කරගෙන සත්‍ය දේශනා කිරීමද පිරිමි අපටම කල හැකිය. ගැහැණුන්ට තියෙන්නේ අප අවබෝධ කරගෙන දේශනා කරන දේවල් දරුවන් නලවමින් පිළිගැනීමය ( සැ; යු – මේ අදහස තේරුම් ගැනීමට අපහසු අයෙක් වේ නම්, ගැහැණුන්ට යනු දරුවන් බිහිකිරීමටම සිටිනා යන්ත්‍ර ලෙස සලකන ඉස්ලාමීය අන්තවාදී අදහස  වෙත අවධානය යොමු කොට තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කරන්න)

බල්ලන් මෙලොවට එන්නේ බව් බව් ගාමින් මිනිසුන්ව ආරක්ෂා කිරීමටය, ඔටුවන් මෙලොවට එන්නේ කාන්තාරයේ ඇවිදිමින් මිනිසුන්ට ප්‍රවාහනය සැපයීමටය, අලින් මෙලොවට එන්නේ දන්ත ධාතුව වඩම්මමින් පෙරහැරේ යාමටය, හරක් මෙලොවට එන්නේ ජීවිත කාලයේම මිනිසුන්ට බැලමෙහෙවරකම් කොට ජීවිත අවසානයේ ‘අනේ අපේ කිරි අම්මා’ කියා මිනිසුන්ගෙන් අසා ගැනීමටය (මේ තත්වය ගෙදර බුදුන් පට්ටමට සමාන වන අයුරු මෙනෙහි කරන්න), කුකුලන් මෙලොවට එන්නේ රෝස් චිකන් එකක් වී මිනිස් දිවට රසය සැපයීමටය.. ඒ අයුරින් ගැහැණිය මේලෝකයට එන්නේ දරුවන් බිහිකරමින් දරුවන් ආදරය කිරීමට මිසක බුදු වීමට නොවේ.

“යුරෝපීය ගෑනුන්ට ගැළපෙන දේවල් අපේ රටේ මේ ආසියාතික ගෑනුන්ට ගැළපෙන්නෙ නෑ. අපේ රටේ ගෑනුන්ට ඡන්ද බලේ ලැබුණොත් ගෙදර තියෙන සාමය සමාදානය නැතිභංග වෙලාම යාවි. එයාල ගෙදර රණ්ඩුකාරියන් බවට පත්වේවි. මං කැමැති නෑ ඔය මෝඩ වැඩේට. ගැහැණිය ඉන්න ඕන ළමයි බලාගන්න, පවුල ආරක්ෂා කරගන්න. ඡන්ද බලය දීලා දේශපාලනයට ගත්තොත් වෙන්නේ පවුල් සංස්ථාව බිඳ වැටෙන එක”

ඒ කියන්නේ මම නොව, දැනුම් තේරුම් ඇති අපගේ ජාතික වීරයෙක් වන සර් පොන්නම්බලම් රාමනාදන්ය. එතුමා එසේ කියා තිබියදී පව් කියා අප ගැහැණුන්ට ඡන්ද බලය ලබා දී තිබෙද්දිත්, ඒත් මදි කියා ඇයි අපට බුදුවෙන්න බැරි කියා අසන්නේ ගැහැණුන්ගේ තියෙන ආත්මාර්ථකාමය නිසාය. (සැ;යු – ඔක්කොම ගැහැණුන් බුදුවෙන්න පෙරුම් පුරන්න ගත්තොත් මෙලොව ළමයි බිහිවීම නැවතී මිනිස් ජාතිය වඳවී යාමේ තර්ජනයට මුහුණ පෑ හැක)

ගැහැණු නම් දරුවන්ය, දරුවන් නම් ගැහැණුය. ඒ සම්බන්ධය ගසට පොත්ත මෙනි. (සැ:යු – කැමැත්තෙන් දරුවන් නොහදනා ගැහැණුන් මේ ලෝ තලයේ නැත) ඒ හැටිය. එදත් එහෙමය අදත් එහෙමය. හෙටත් එහෙමය. ධර්මතා කියන්නේ ඒවාටය.

පිරිමියාට දරුවන් බිහි කල නොහැකිය. දරුවන් බිහි කල හැක්කේ ගැහැණුන්ටය. ඒ අනුව ගැහැණුන්ට බුදුවිය නොහැකිය. පිරිමින්ට හිටගෙන මුත්‍රා කල හැක, ගැහැණියට නොහැක. ඒ අනුව ගැහැණුන්ට බුදුවිය නොහැක. (සැ;යු – ඒ බෞද්ධ අපේ ලොජික්ය)

එම නිසා කොච්චර සාර සංඛේය කල්ප කාලයක් පෙරුම් පිරුවද, සිත කොච්චර දමනය කරගත්තද අදාල පුද්ගලයා කාන්තාවක් නම් බුදුවීම උදෙසා ආපසු හැරී ගොස් පිරිමි ආත්මයක් ලබා ගෙන ආ යුතුය. (සැ:යු – සිත හරියටම දමනය කර ගත හැක්කේ පුරුෂ ලිඟු ඇත්තන්ට පමණි)

ප/ලි – මේ තේරුමක් නැති ප්‍රශ්න ඇසීම මෙයින් නැවතිය යුතුය. මෙවන් තේරුමක් නැති දේ ගැන සටහන් ලිවීමට ගත කරන වටිනා කාලය ගිහියන්ටත් වඩා අන්ත විදියට පිස්සු බල්ලන් සේ හැසිරෙන භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ ක්‍රියා සාධාරණීය කරනය කිරීමට යෙදවූවා නම් මීට වඩා ප්‍රයෝජනවත්ය. දැන් මොකෙක් හෝ පැමිණ “පිරිමියාට පමණක් බුදුවිය හැකි බුදුදහමේ නිර්මාතෘ වන බුදුන්වහන්සේ විසින් භික්ෂුණී ශාසනය ආරම්භ කිරීමට එකවර අවසර නොදුන්නේ ඇයි?” වැනි ප්‍රශ්නයක් ඇසුවොත් නාථ දෙවියන්ගේ ආධාරයෙන් ලිපිනය සොයා ගෙන විත් අපි බෞද්ධයන් වශයෙන් විෂ ඝෝර සරපයා නිදුක් වෙත්වා නීරෝගී වෙත්වා සුවපත් වෙත්වා කියා සරපයාට මෙත් වඩනා ආකාරයට දෙකේ දෙකේ පොල්ලක් රැගන මෙත්වැඩීමට අකමැත්තෙන් වුවද සිදුවන බව සඳහන් කරමු.

තෙරුවන් සරණයි
සියලු සත්වයෝ නිදුක් වෙත්වා*

*කොන්දේසි සහිතයි